Adam Stanisław Kulejowski
Urodzony 24 grudnia 1893 roku w Maczkach, powiat Będzin, gmina Zagórze, województwo kieleckie, z ojca Bronisława i
matki Amelii z Kobzakowskich.
Ukończył 6 letnią szkołę handlową o profilu gimnazjum.
Z powodu bardzo trudnych warunków materialnych nie mógł podjąć dalszej nauki, więc rozpoczął pracę zarobkową w kolejowej
ekspedycji towarowej, później w charakterze buchaltera w Kasie Bratniej Pomocy Robotników przy Kopalni Węgla w Sosnowcu
W dniu 12 kwietnia wstąpił do Legionów Polskich w Nowo-Radomsku, otrzymując kolejne przydziały do II Brygady,
Szkoły Podoficerskiej w Kamieńsku, wreszcie do 6 Pułku Piechoty Legionów, w którym to pułku walczył na froncie wschodnim.
W czasie walk, 5 lipca 1916 r., został ranny i długi czas przebywał na leczeniu w szpitalu.
Awansowany został po wielu szkoleniach w Warszawie i Krakowie, na porucznika w roku 1918, a następnie na kapitana,
jako oficer zawodowy.
W roku 1922 został przez Naczelnego Wodza odznaczony srebrnym orderem
„VIRTUTI MILITARI”,
oraz KRZYŻEM WALECZNYCH
z dwoma okuciami.
W roku 1926 poślubił moją mamę Marię Annę Ripsenę Teodorowicz.
Był wykładowcą w Szkole Podchorążych Rezerwy w Gródku Jagiellońskim, potem jako dowódca Kompanii Szkolnej 18 Pułku Piechoty w Skierniewicach.
W roku 1930 został awansowany do stopnia majora i od kwietnia 1934 roku mianowany komendantem RKU w Nowym Targu
Tata i ja w Nowym Targu
We wrześniu 1939 roku, po wybuchu wojny z Niemcami, ewakuował się wraz z dokumentami RKU i rodziną, przejeżdżając samochodem przez całą Polskę, aż do Zaleszczyk, gdzie na rozkaz Dowództwa Sił Zbrojnych 17 września br. przekroczył granicę Rumunii, dosłownie w ostatniej chwili, przed wkroczeniem Rosjan.
Do lutego 1940 roku przebywał w Rumunii w obozach internowanych w Calimomesti i Targowiste i półtora miesiąca w szpitalu w Bukareszcie.
Wyjechał przez Jugosławię i Włochy do Francji, przydzielony do Ośrodka Wyszkolenia Oficerów w Vichy.
Po kapitulacji Francji ewakuowany z portu La Rochelle do Anglii
19 sierpnia 1941 roku oddelegowany do Oddziału Dowództwa W.P. w Kanadzie jako oficer Sztabu dla spraw zaciągu ochotniczego, a następnie jako Szef Polskiej Misji Wojskowej.
W roku 1943 przeniesiony do Ministerstwa Obrony Narodowej w Londynie, a następnie jako dowódca Obozu Nr.5 w Torres w Szkocji.
Powrócił z Anglii do Nowego Targu w dniu 9 kwietnia 1945 roku.
Po odmowie współpracy z komunistyczną władzą, został zdemobilizowany do cywila.
Pracował w Nowym Targu do roku 1949, potem przeniósł się z mamą do Krakowa, zamieszkując przy ulicy Podchorążych 11, a po kilku latach do Wrocławia zamieszkując z moją rodziną przy ulicy Pereca 2
Zmarł 17 marca 1969 roku we Wrocławiu, gdzie jest jego grób.