„to jest tylko we mnie, czego nie ma”
kwiaty, wysokie, palące kolorami
stoją w dalekim lesie
jak czarownice
jak kapłanki bogów
dające piękno pogańskich obrzędów
„czas wszystko równo w swym unosi pędzie”

starożytny sztylet
przebijający serce ręką wyobraźni
błyszczy runami zapisu
nieodgadnioną tajemnicą uczuć
które są i których nie ma
tak jak nie ma mnie
pośród cudowności leśnej ciszy

tam jesteś ty...