Patyczak indyjski (Carausius morosus) PSG 1, Lonchodinae, Sinéty 1901 - pochodzi z Indii. Jest najbardziej odpornym patyczakiem, więc poleca się go początkującym pasjonatom tych owadów. Dobrze znosi spadki temperatury oraz wilgotności. Procent wyklucia z jaj wynosi ok. 95%.

Łatwo je rozpoznać. Mają gładkie ciało o barwie zielonej, piaskowej, słomkowej, bądź ich kombinacji. Młode często mają na ciele ciemne plamki. U patyczaków dorosłych (dojrzałych płciowo) charakterystyczne jest czerwone zabarwienie nasady przednich łapek.

Terrarium, w którym trzymamy larwy, powinno być spryskiwane zraszaczem przynajmniej raz dziennie, aby zapewnić patyczakom odpowiednią wigotność powietrza. Przy zbyt małej wilgotności, owady będą miały problemy z wylinką, mogą nawet utknąć w starej skórze i udusić się. Patyczaki indyjskie są odporne na wahania temperatury, wytrzymują jej spadki nawet do kilku stopni Celsjusza, optymalna temperatura dla nich to ok. 22-25 stopni.

Pożywieniem patyczaków indyjskich jest jeżyna, malina, liście róży, dębu, wiśni, itd. Więcej na temat żywienia znajdziesz w dziale o żywieniu.

Więcej o patyczakach indyjskich przeczytasz w dziale Straszyki a patyczaki.

Zdjęcia patyczaków indyjskich (kliknij, by powiększyć):

Patyczaki indyjskie